Reguły typowe
Reguły typowe
Interpretacja cykli typowych - reguły typowe
Reguły typowe są to zasady, którymi posługujemy się do wyznaczenia płodności kobiety. Posiadając minimum 2 objawy/wskaźniki, w cyklu typowym można wyznaczyć 3 fazy:
fazę niepłodności przedowulacyjnej względnej
fazę płodności
fazę niepłodności poowulacyjnej bezwzględnej
Faza niepłodności przedowulacyjnej
Jeśli kobieta rozpoczyna obserwacje i jeśli:
posiada notatki dotyczące długości swoich ostatnich 12 cykli, nie wyznacza tej fazy tylko w pierwszym obserwowanym cyklu. Wówczas, jeśli potrafi już oceniać zmiany śluzu lub szyjki, może od drugiego cyklu zastosować, oprócz tych obserwacji, obliczenia wg pkt 3 poniżej (najkrótszy z 12 cykli minus 20). O końcu tej fazy będzie decydował wskaźnik występujący najwcześniej;
nie posiada żadnych notatek dotyczących długości jej ostatnich 12 cykli, fazy tej nie wyznacza w pierwszych trzech obserwowanych cyklach. W następnych cyklach może skorzystać z jednej z poniższych reguł:
Reguła pierwszych 5 dni - po dokonaniu obserwacji 3 cykli należy sprawdzić, czy żaden z nich nie był krótszy niż 26 dni. Jeśli odpowiedź jest twierdząca i kobieta potrafi już obserwować śluz/szyjkę, wówczas od 4. do 6. cyklu włącznie, stosuje jako jeden wskaźnik regułę tzw. pierwszych 5 dni (pierwsze 5 dni cyklu = faza niepłodności przedowulacyjnej), jako drugi - obserwacje zmian śluzu/szyjki. Jeśli natomiast zdarzył się cykl krótszy, stosuje obliczenia: najkrótszy cykl minus 21 (uzyskując w ten sposób ostatni dzień niepłodności przedowulacyjnej), uwzględniając równocześnie bieżące obserwacje śluzu/szyjki. Koniec tej fazy wyznacza objaw lub wskaźnik występujący najwcześniej.
Obliczenia: najkrótszy cykl z dotychczasowych minus 21 (otrzymując ostatni dzień niepłodności przedowulacyjnej). Takie obliczenia stosujemy od 7. do 12. cyklu włącznie, biorąc pod uwagę również obserwacje śluzu/szyjki. O końcu tej fazy rozstrzyga objaw/wskaźnik najwcześniejszy.
Obliczenia: najkrótszy z ostatnich 12 cykli minus 20 (otrzymując ostatni dzień niepłodności przedowulacyjnej). Takie obliczenia stosujemy począwszy od 13. cyklu, (uwzględniając zawsze długości tylko ostatnich 12 cykli) i porównujemy je z bieżącymi obserwacjami śluzu/szyjki - koniec fazy wyznaczy objaw/wskaźnik najwcześniejszy.
Fazy niepłodności przedowulacyjnej względnej nie wyznacza się w cyklu następującym po cyklu bezowulacyjnym (z jednofazowym przebiegiem PTC).
Faza płodności
Jeśli istniała możliwość określenia fazy niepłodności przedowulacyjnej, wówczas faza płodności rozpoczyna się:
następnego dnia po dniu z obliczeń
pierwszego dnia wystąpienia jakiegokolwiek śluzu, czy zmian w odczuciu
ew. pierwszego dnia zmiany położenia, konsystencji i rozwarcia szyjki
ew. 6. dnia cyklu (przy zastosowaniu reguły 5 dni)
decyduje zawsze objaw/wskaźnik, który wystąpi najwcześniej.
Dla określenia końca fazy płodności należy ustalić:
szczyt objawu śluzowego - jest to ostatni dzień, w którym śluz posiada jakąkolwiek cechę wysokiej płodności,
szczyt szyjki macicy - ostatni dzień, w którym szyjka jest najwyżej, najbardziej otwarta i miękka
trzy dni wyższej temperatury, które muszą być wyższe od sześciu poprzedzających skok, przy czym różnica między 3-cią temperaturą fazy wyższej a najwyższą z sześciu wynosić powinna minimum 0,2oC. Jeśli warunek ten nie jest spełniony, należy uwzględnić 4-tą temperaturę, która nie musi wykazywać takiej różnicy, wystarczy, by znajdowała się nad sześcioma poprzedzającymi skok. Dla łatwiejszego wyznaczenia tych dni, nad sześcioma temperaturami przed skokiem (0,025oC = 1 kratka)wykreśla się tzw linię pokrywającą.
Faza płodności kończy się, a zaczyna się faza niepłodności poowulacyjnej bezwzględnej:
wieczorem 3. (lub 4.) dnia temperatury nad linią pokrywającą
wieczorem 3. dnia po szczycie śluzu/szyjki
decyduje objaw, który wystąpi najpóźniej.
Autor: Maria Kinle